دررفتگی لگن سگ

دیسپلازی هیپ در سگ یا دررفتگی لگن سگ

دیسپلازی هیپ سگ (Hip Dysplasia) یا دررفتگی لگن وضعیتی است که باعث می شود سر استخوان ران در جای خود که گودی استخوان لگن است، قرار نگیرد و باعث لنگ زدن و درد در حیوان شود.

 

این عارضه باعث می شود که غضروف در ناحیه استخوان ران و لگن از بین برود یا دچار آسیب شدید شود که به مرور زمان سبب بروز آرتروز می شود. دررفتگی لگن در سگ یکی از بیماری های شایع به خصوص در نژادهای بزرگ است که یکی از نگرانی های شدید صاحبین سگ ها است.

 

این بیماری در اکثر موارد ارثی بوده و تا وقتی که سگ بزرگ نشود و علائمی از خود نشان ندهد، برای صاحب سگ قابل تشخیص نیست، دربرخی موارد هم در اثر ضربه، تصادف و پرش از ارتفاع ممکن است دررفتگی لگن رخ دهد.

 

علائم دیسپلازی هیپ

این بیماری ممکن است تا چندین سال هیچ علائمی نداشته باشد به طوری که در زندگی روزمره هیچگونه تفاوتی میان سگی که به بیماری دیسپلازی هیپ مبتلا است و سگی که به این بیماری مبتلا نیست وجود نداشته باشد.

 

بروز علائم به نحوه نگهداری و مراقبت از سگ توسط صاحبش بستگی دارد به طوری که اگر این بیماری به موقع تشخیص داده شود و روش های مراقبتی و کنترل بیماری به کار گرفته شود، ممکن است هیچ گاه علائمی نداشته باشد.

 

از علائم دررفتگی لگن می توان به موارد زیر اشاره نمود:

 

  • لنگ زدن: سگ مبتلا به دیسپلازی هیپ ممکن است هر از چندگاهی لنگ بزند و یا پای خود را بالا بگیرد، این مورد در مواقعی که سگ فعالیت زیاد یا فرود ناصحیح از ارتفاع داشته باشد تشدید می شود.

 

  • مشکل در رفت و آمد و بالا رفتن و پایین آمدن از پله: در مراحل پیشرفته این بیماری صاحب سگ به طور مشخص شاهد بد راه رفتن‌‌ و درد کشیدن سگ خود هنگام بالا رفتن و پایین آمدن از پله خواهد شد، به نحوی که سگ سعی می کند از پله بالا نرود، فعالیت خود را کم کند و تمایلی به بازی کردن و جنب و جوش از خود نشان ندهد.

 

  • صدای غیر عادی از مفاصل: سگی که مبتلا به دیسپلازی هیپ است، اگر گوش خود را نزدیک مفصل ران و لگنش کنیم و پایش را تکان دهیم متوجه تولید صدا غیر عادی و ناهنجار می شویم، این صدا را ممکن است گاهی در زانو انسان ها نیز شنیده باشید، با این تفاوت که در انسان تولید این صدا به معنای دررفتگی مفصل نیست.

 

  • آناتومی بدن غیر عادی در هنگام نشستن و ایستادن: گاها مشاهده می شود که سگ مبتلا به دررفتگی لگن به طور غیر عادی ‌می نشیند یا می ایستد که این حالت، خبر از پیشرفت بیماری و وجود درد در سگ را به ما می دهد که سریعا باید نسبت به درمان اقدام کنیم.

 

نژاد های مستعد به دررفتگی لگن

تمامی نژاد ها در هر سن و وزنی ممکن است به این بیماری مبتلا شوند، اما برخی از نژاد ها از جمله ژرمن شپرد، لابرادور و گلدن نسبت به بقیه نژاد ها مستعد تر هستند.

 

به طور کلی می توان گفت این بیماری اغلب برای سگ های نژاد بزرگ مطرح است و درصد ابتلا به دیسپلازی هیپ درسگ های نژاد بزرگ بسیار بیشتر از سگ های نژاد کوچک است.

 

طبق تحقیقات انجام گرفته بین ۲۰ تا ۴۰ درصد سگ های نژاد بزرگ به این بیماری مبتلا هستند، علت اینکه نژاد های بزرگ بیشتر درگیر دیسپلازی هیپ هستند مربوط به وزن بدن می شود. هرچه وزن بدن بیشتر باشد احتمال ابتلا به این بیماری بیشتر است.

 

بیماری دیسپلازی هیپ، بیماری ژنتیکی است که از مادر به فرزند منتقل می شود، یعنی این بیماری از ابتدای تولد همراه توله خواهد بود. پیشتر اشاره کردیم که این بیمای می تواند از ضربه نیز ایجاد شود اما درصد مبتلا شدن به این بیماری در اثر ضربه بسیار کمتر از ابتلا به این بیماری در اثر به ارث رسیدن است.

 

دیسپلازی هیپ سگ

درمان بیماری دیسپلازی هیپ

این بیماری اگر به موقع تشخیص داده شود و درمان صورت گیرد، می توان از بروز مشکلات جدی و جبران ناپذیر نظیر آرتروز جلوگیری کرد.

در این بیماری ۳ نوع روش برای درمان و کنترل وجود دارد:

 

الف) درمان مراقبتی و نگهدارنده: این روش برای مرحله ای از بیماری است که هنوز بیماری وخیم نشده و علائم محدودی از بیماری نمایان شده است. دستورالعمل های متفاوتی بوده که در این روش باید انجام شود. ازجمله:

 

۱- پیاده روی: اگر سگی در مراحل اولیه بیماری است می توان سگ را به پیاده روی برد تا عضلات ناحیه ران و همچنین رباط های نگهدارنده و مفاصل تقویت شوند.

 

۲- شنا کردن: شنا کردن نیز همانند پیاده روی کمک به سزایی در کنترل و جلوگیری علائم پیشرفته در این بیماری می کند و باعث تقویت عضلات می گردد.

 

۳- فعالیت بدنی: سعی کنید همواره فعالیت بدنی سگ را در بازه متوسط تا زیاد نگه دارید، منظور از فعالیت بدنی پرش یا حرکات نامتعارف نیست چراکه این فعالیت ها بیشتر سبب آسیب به مفاصل و استخوان ها می شود، شما می توانید همواره با او بازی کنید و سگ را وادار به بازیکردن و فعالیت کنید.

 

ب) درمان دارویی: این نوع درمان برای مرحله پیشرفته تر این بیماری است، درمان دارویی زمانی صورت می گیرد که علائم بیماری دیسپلازی هیپ نمایان شده باشد و دیگر با درمان نگهدارنده و مراقبتی نتوان اقدام به کنترل بیماری نمود.

داروهای مختلفی در درمان دیسپلازی هیپ مورد استفاده قرار می گیرد که از مهم ترین آن ها می توان به داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی اشاره کرد.

 

البته باید توجه داشته باشید که تمامی موارد گفته شده باید زیر نظر دامپزشک صورت گیرد، دامپزشک است که تصمیم می گیرد برای سگی که مبتلا به دیسپلازی هیپ شده درمان دارویی صورت گیرد یا خیر.

 

نکته ای که وجود دارد این است که درمان دارویی سبب بهبودی کاذب بیماری شده و پس از قطع دارو به احتمال زیاد، هم علائم و هم درد باز خواهد گشت. در بیماران بالغی که دچار دیسپلازی هیپ شده اند، درمان دارویی به همراه مدیریت وزن باید انجام گیرد تا به مرور بیماری درمان شود.

 

ج) جراحی: در صورتی که درمان مراقبتی و درمان دارویی پاسخگو نباشد به ناچار به سراغ عمل جراحی می رویم، یکی از بهترین روشهای درمان دیسپلازی هیپ، جراحی است. در روش جراحی، متخصص جراحی با برداشتن قسمت انتهایی استخوان ران سبب قطع ارتباط این استخوان با استخوان لگن می شود.

 

بعد از جراحی با دستور العمل های خاصی که جراح برای نگهداری می دهد، مفصل کاذبی در محل تشکیل می شود. در این روش پس از گذشت چند ماه حیوان به زندگی عادی خود باز می گردد و دیگر شاهد لنگ زدن و درد حیوان نخواهیم بود.

 

نحوه پیشگیری از ابتلا به دیسپلازی هیپ

همانطور که گفته شد این بیماری ارثی است و در حقیقت نمی توان از بروز آن جلوگیری کرد، موثر ترین کار در پیشگیری از بروز علائم این بیماری، چکاپ و معاینه های دوره ای است. علاوه بر آن می توان زیر نظر دامپزشک از غذاهای خشک و همچنین مکمل های تقویتی مفاصل در طول زندگی سگ استفاده کرد. به این ترتیب شما می توانید تا حد بسیار زیادی از بروز علائم بیماری و درد در سگ بکاهید.

 

همچنین شما همراهان عزیز می توانید با شماره های درج شده در بیمارستان دامپزشکی تماس بگیرید و از مشاوره تخصصی کارشناسان ما بهره مند شوید.

 

شماره تماس: ۲۲۳۸۴۸۰۰

صفحه اینستاگرام: dr.taghipour.pethospital@

بدون دیدگاه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *