معرفی کامل عفونت آسكاريازيس در حیوانات خانگی

این عفونت انگلی در حیوانات خانگی بسیار شایع بوده و دارای گسترش جهانی است. انگل های عامل این عفونت، کرم هستند که در روده باریک سگ ها (توکسوکارا کانیس و توکسوکارا لئونینا) و گربه ها (توکسوکارا کتی و توکساسکاریس لئونینا) سکونت دارند. کرم های ماده و بارور تخم توليد کرده و چرخه ی زندگی آن ها شروع می شود. این تخم ها پس از دفع از طریق مدفوع، در محيط پخش می شوند. سگ ها و گربه ها معمولا نسبت به این عفونت ها حساسیت نشان نمی دهند، به عبارتی دیگر ممکن است هیچ گونه علایم بالینی مرتبط با آن را بروز ندهند، اما در عفونت های شدید که معمولا توله ها و بچه گربه ها را درگیر می کند، با بروز بیماری و علایم تنفسی همراه خواهد بود. آسیب های ناشی از این عفونت در سگ ها و گربه ها شامل تغییرات التهابی و پاتولوژیکی در مخاط روده ای (ناشی از کرم های بالغ) و بافت های کبدی ـ ریوی (ناشی از لارو های مهاجر) می باشد. عفونت های با شدت پایین باعث باعث بروز علايم بيمارى نمى شوند. توله سگ ها و بچه گربه ها به احتمال زیاد علايم بالينى بیماری را نشان مى دهند و در صورتی که شمار بالایی از کرم ها و لارو های مهاجر را داشته باشند، علایم بالینی تشدید پیدا می کند. علايم بالینی شامل سرفه، ترشحات بینی، استفراغ، اسهال، متوقف شدن رشد، تورم و اتساع شکم یا غشای مخاطی بی رنگ می باشد. مرگ نادر است، اما گزارش شده است و ناشى از انسداد روده ای يا ايجاد زخم و سوراخ شدگی ديواره روده است.

تحقیقات نشان داده است كه پوشش مویی حیوانات خانگی محلی سرشار از تخم های توکسوکارا کانیس است که می تواند انسان ها را آلوده کند، با این وجود معمولا تماس با حيوانات خانگى مبتلا به عفونت توکسوکارا کانیس به اندازه ی خوردن خاک، پیکا و آلودگی شنی خطرناک نیست و دلیل آن می تواند این باشد كه میزان موفقيت رشد جنينى در پوشش مویی به اندازه خاك بالا نيست. اما هنوز خطر بالایی براى آلودگى از اين راه وجود دارد و همواره بهداشت مناسب دست ها پس از تماس با سگ ها توصيه مى شود.

تشخیص عفونت آسکاریازیس در حیوانات خانگی :

این عفونت در حیوانات خانگی معمولا با توجه به علایم بالینی تشخیص داده می شود. عفونت های شدید با اسهال، استفراغ، کاهش رشد، بی قراری و ناراحتی شکمی همراه هستند و حالت شدیدتر انسداد روده ای و تورم شکمی بروز پیدا می کند. تشخیص آزمایشگاهی عفونت های توکسوکارا مبتنی بر شناسایی اختصاصی تخم های توکسوکارا در مدفوع طی روش تغلیظ می باشد. با این حال روش تغلیظ و شناور سازی غیر حساس بوده و بسیاری از عفونت ها را نمی تواند تشخیص دهد، زیرا دفع تخم ها ممکن است بصورت متناوب صورت بگیرد. گسترش سریع، حساسیت بالا و تست های تشخیصی اختصاصی که می توانند در این زمینه انجام بگیرند، اصل ضروری در هر برنامه کنترل آینده است. تست آنتی ژن مدفوع یکی از این نمونه ها است که به صورت تجاری در دسترس است. این می تواند یک جایگزین حساس و اختصاصی برای روش تغلیظ / شناور سازی تخم ها باشد، اما نمی تواند بالغ های نارس را در دستگاه گوارش و یا مراحل لاروی نهفته را بافت ها تشخیص بدهد.

نکات مهمی که صاحبان باید در مورد این عفونت بدانند ؟

این عفونت در توله سگ ها و بچه گربه ها بسیار شایع است، پس باید کاملا مراقب باشند و راه های پیشگیرانه را اعمال کنند. درمان توله سگ ها بايستی در سن ٢ هفتگى شروع شود، هر دو هفته یکبار تکرار شود و این روند تا 2 هفته پس از شیر گیری ادامه پیدا کند و پس از آن بصورت ماهانه تا سن 6 ماهگی انجام بگیرد. این روش درمانی، تخم های توکسوکارا کانیس را که از راه جفت و شیر (جمعیت قابل ملاحظه روده ای) منتقل شده اند، را از بین می برد. بچه گربه ها بايستی با همان روش درمان شوند (روش درمانی مشابه توله سگ ها)، اما درمان اولیه می تواند در سن 3 هفتگی شروع شود، زیرا در آن ها انتقال جفتی صورت نمی گیرد. ماده های شیرده و توله هایشان بایستی بصورت همزمان درمان شوند، زیرا آن ها می توانند عفونت های چشمگیر را گسترش دهند. نشان داده شده است که مصرف دارو های کرم کش موثر طی هر سه ماه، تخم ریزی گونه ی توکسوکارا را به میزان چشمگیری کاهش می دهد و هیچ شواهدی وجود ندارد که نشان دهد که کرم زدایی کمتر بر روی میزان تولید تخم در طول زمان تاثیر بگذارد. بنابراين بایستی حداقل هر سه ماه يك بار، سگ ها و گربه ها کرم زدایی شوند، مگر اينكه ارزیابی نمونه های مدفوع به صورت مکرر صورت بگیرد (جهت شناسایی آنتی ژن یا تخم ها). مصرف ماهانه دارو های کرم کش، میزان تولید تخم را به طور چشمگیری کاهش می دهد و اینکه آیا ضروری است یا نه، به سبک زندگی حیوان خانگی بستگی دارد. آن دسته از حیوانات خانگی که شکار می کنند و با کودکان و افراد مبتلا به ضعف سیستم ایمنی و آن هایی که وضعیت بهداشتی نا مناسبی دارند، ارتباط نزدیک دارند، بایستی بصورت ماهانه کرم زدایی شوند. با این وجود لازم به ذکر است که دارو های کرم کش در دوز های نرمال علیه لارو های سوماتیک کیست دار موثر نیستند و در صورتی که درمان های معمول اثر نداشته باشند، دفع تخم ممکن است اتفاق بیفتد. زمانی که روش های موثر و انجام پذیر برای کاهش آلودگی های تخمی محیط وجود نداشته باشد، پیشگیری از گسترش آلودگی محیط و بهداشت مناسب، نکات کلیدی در پیشگیری از توکسوکاریازیس به شمار می روند.