عفونت آلوروسترونژیلوزیس در گربه سانان
آلوروسترونژیلوس آبستروزیس تنها كرم ريوی شناخته شده در گربه های خانگی است. این انگل در نایژک های انتهایی و مجاری آلوئولار پارانشیم ریوی گربه های خانگی قابل شناسایی است. این عفونت در سارسر جهان یافت می شود. گربه ها با خوردن لارو های عفونی مرحله سوم موجود در بدن میزبان های حدواسط شکم پا خاک زی (بید حلزونی، حلزون های خشکی) یا طیف گسترده ی میزبان های پاراتنیک (دوزیستان، خزندگان، پرندگان و جوندگان کوچک) به این عفونت مبتلا می شوند. کرم های بالغ 10-4 میلی متر طول دارند. ماده های بالغ تخم های نامشخصی را تولید می کنند. تخم ها رشد می کنند و لارو های مرحله ی اول قبل از اینکه میزبان را ترک کنند، از تخم خارج می شوند. لارو ها طی سرفه کردن بالا می آیند (وارد حفره ی دهانی می شوند) و در نهایت بلعیده شده و از طریق مدفوع دفع می شوند. دوره ی پیش آشکاری حدود 6-5 هفته است و گربه های آلوده لارو های مرحله ی اول را طی یک دوره که معمولا 7-2 ماه طول می کشد، در مدفوع دفع می کنند. اوج دفع لارو ها 17-10 هفته پس از عفونت اتفاق می افتد. در گربه هایی که قبلا آلوده شده اند، عودت بیماری با شروع تاخیری آشکاری، دفع کمتر لارو و الگوی نا منظم دفع همراه است.
- علایم بالینی بیماری :
این عفونت ها معمولا تحت بالينى هستند. عفونت هاى شدید مى تواند به بیماری های تنفسی شدید و کشنده منجر شوند. گربه هايى كه به بیماری بالینی مبتلا می شوند، اغلب علايم سرفه، تنگى نفس و تب را بروز می دهند و ممكن است به بى اشتهايى و لاغرى نیز مبتلا شوند. همانند عفونت کرنوزوما ولپیس، عفونت آلوروسترونژیلوس آبستروزیس نیز ممکن است به اشتباه به عنوان بیماری تنفسی آلرژیک تشخیص داده شود و به مصرف کورتیکواستروئید ها و برونکودیلاتور ها واکنش مثبتی نشان دهند. عفونت اغلب در گربه های جوان (3 ماه تا 3 سال) و گربه های خارج از خانه بروز پیدا می کند. پنوموتوراکس (دم سینه) و پیوتوراکس به دنبال عفونت آلوروسترونژیلوس آبستروزیس در یک گربه گزارش شده است؛ تصور بر این بود که لارو مرحله سوم با سالمونلا تیفیموریوم در لومن روده آلوده شده و در نهایت به ریه ها منتقل شده است.
تشخیص بیماری :
تشخيص مبتنی بر شناسایی لارو های مرحله ی اول در مدفوع، مخاط نایژه و مایعات پرده ی جنب است. به دلیل الگو های دفع نا پیوسته، نتایج منفی کاذب ممکن است بدست آید. شناسایی انگل در مدفوع با ارزیابی baermann، اسمیر مستقیم و دستگاه FLOTAC انجام می گیرد. روش baermann به عنوان دقیق ترین روش تشخیص لارو های انگلی به حساب می اید. زمانی که مقایسه بر روی نمونه های جمع آوری شده از یک گربه ی آلوده با آلوروسترونژیلوس آبستروزیس صورت بگیرد، دستگاه FLOTAC نسبت به تکنیک baermann در ریکاوری لارو ها موثر تر است. لارو ها 400-360 میکرومتر طول دارند و انتها های دمی آن ها دارای یک پیچ خوردگی به شکل موج سینوسی به همراه برجستگی دورسال آشکار است. ارزیابی PCR رسوبات روش baermann، مدفوع و سواب گلویی برای تشخیص آلوروسترونژیلوس آبستروزیس در اروپا گسترش پیدا کرده است. روش های ارزیابی تشخیصی دیگر شامل رادیوگرافی، شستشوی ترنس تراکیال و لاواژ برونکو آلوئولار می باشد. تغییرات رادیوگرافیک، یک الگوی ترکیبی به همراه یک الگوی آلوئولار غالب طی دوره ی دفع شدید لاروی (15-5 هفته پس از عفونت) و به دنبال آن الگو های نایژه ای و بینابینی را نشان می دهد. تصاویر سی تی اسکن همچنین ممکن است در ارزیابی ضایعات در گربه های آلوده به آلوروسترونژیلوس آبستروزیس مفید باشد.
درمان بیماری :
داروی های در دسترس برای درمان گربه های آلوده به این بیماری شامل فنبندازول، موکسی دکتین، سلامکتین، اپرینومکتین و امودپسید هستند. سلامکتین (6 میلی گرم بر کیلوگرم، موضعی، یک تا دو استعمال) در درمان یک سوم گربه های آلوده، آیورمکتین (4/0 میلی گرم بر کیلوگرم، زیر جلدی، تکرار در 2 هفته) در درمان چندین گربه ی بیمار و فنبندازول (20 میلی گرم بر کیلوگرم، خوراکی، یک بار در روز و به مدت 5 روز یا 50 میلی گرم بر کیلوگرم، خوراکی، یک با در روز و به مدت 15 روز) در درمان گربه های آلوده به آلوروسترونژیلوس آبستروزیس، موکسی دکتین (1 میلی گرم بر کیلوگرم در ترکیب با ایمیداکلوپرید، یک تا سه استعمال) در درمان 8 گربه ی آلوده و آبامکتین (3/0 میلی گرم بر کیلوگرم، زیر جلدی، تکرار در 2 هفته) در درمان یک گربه موثر گزارش شده است. اپرینومکتین 4/0 درصد جرمی ـ حجمی در ترکیب با فیپرونیل 3/8 درصد جرمی ـ حجمی، متوپرن 10 درصد جرمی ـ حجمی و پرازی کوانتل 3/8 درصد جرمی ـ حجمی در یک محلول موضعی که در درمان انگل های خارجی و کرم های نواری مورد استفاده قرار گرفته اند، در درمان عفونت آلوسترونژیلوس آبستروزیس نیز ایمن و موثر واقع شده اند که با مصرف آن ها، دفع لارو ها در مدفوع 6/91 – 90 درصد کاهش پیدا کرد.