معرفی استئوسارکوم (OSA) در حیوانات خانگی :
شایع ترین تومور اولیه استخوانی در دام های کوچک است که هم در سگ ها و هم در گربه ها دیده می شود و علت آن نامشخص است. در این مقاله به معرفی کلی این بیماری، علایم بالینی، روش های تشخیصی و درمانی این بیماری می پردازیم.
به نظر می رسد که سگ های بزرگ جثه بیشتر مستعد به این بیماری هستند. اگرچه این تومورها می توانند در هر سنی دیده شوند اما در سگ های مسن شایع تر هستند. تومور از مرکز استخوان شروع می شود و به بیرون رشد می کند. زمانی که زیاد گسترش پیدا کند، خیلی دردناک واقع می شود. وقوع این تومور در بخش دیستال رادیوس، بخش پروگزیمال استخوان بازو یا بخش پروگزیمال درشت نی شایع است. این مکانها به شدت مورد تهاجم این بیماری قرار می گیرند] زیرا تومورهای بسیار متاستاتیک از فضای مفصلی عبور نمی کنند. استئو سارکوم شایع ترین تومور اولیه استخوانی شناخته شده در دام های کوچک است که برای بقا طولانی مدت، پیش شناخت جدی و غیر قابل پیش بینی دارد.
علایم بالینی استئوسارکوم (OSA) در حیوانات خانگی :
- علایم بالینی شامل لنگش (که با گذشت زمان تشدید می یابد)، التهاب و شکستگی های استخوانی غیر تروماتیک می باشند.
تشخیص استئو سارکوم (OSA) در حیوانات خانگی :
- تشخیص احتمالی ممکن است با توجه به علایم بالینی و تاریخچه بیمار صورت بگیرد.
- رادیوگراف ها استئولیز و پرولیفراسیون را نشان می دهند (شکل 4ـ11).
- تشخیص قطعی بر اساس بیوپسی استخوانی صورت می گیرد.
- رادیوگرافی سینه ای بایستی به منظور بررسی متاستاز انجام بگیرند.
درمان استئو سارکوم (OSA) در حیوانات خانگی :
- رایج ترین روش درمانی این بیماران، قطع عضو به همراه شیمی درمانی و یا پرتو درمانی می باشد.
- روش های جدید تر درمانی شامل حذف جراحی تومور و پیوند استخوانی (دو بخش جدا شده استخوانی) می باشد. تاکنون عوارض زیادی مرتبط با این روش درمانی گزارش شده است.
- مصرف دارو های مسکن به منظور آرام بخشی بیمار ضروری است.
- آسان کشی بیمار بایستی مورد توجه قرار بگیرد، به ویژه زمانی که نشانه ی متاستاز بروز پیدا کند.
- پیش شناخت این بیماری جدی و غیر قابل پیش بینی است. حتی با انجام روش های درمانی، بیمار می تواند به طور متوسط چند ماه تا 2 سال زنده بماند.
- حیوانات به خوبی با قطع عضو اندام حرکتی کنار می آیند (خود را تطبیق می دهند) و می توانند با سه اندام حرکتی خود راه بروند.