معرفی تراکئو برونشیت عفونی سگ سانان یا سرفهی سگدانی :
هر گونه بیماری واگیر دار تنفسی در سگ ها که باعث سرفه شود، میتواند کنل کاف (سرفه ی سگدانی) در نظر گرفته شود. در این مقاله به معرفی کلی بیماری، علایم بالینی، روش های تشخیصی و درمانی این بیماری می پردازیم.
هر سگی که در تماس با تعداد زیادی سگ باشد، در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارد. این حالت طیف وسیعی از بیماری ها را شامل می شود که میتوانند ویروسی، باکتریایی یا قارچی باشند. علت های شایع ویروسی سرفه ی سگدانی شامل آدنوویروس تیپ 2 سگ سانان (CAV-2)، ویروس پاراآنفولانزا و هرپس ویروس سگ ها می باشد. برودتلا برونشی سپتیکا، باکتری رایجی است که در این عفونت شرکت میکند. دیدن سگ های دارای عفونت دوگانه عادی است. اغلب عامل های ایجاد کننده ی سرفه ی سگدانی نسبتا ناپایدار هستند و نمی توانند به مدت زیاد در محیط زنده بمانند. دوره کمون بسته به نوع ارگانیسم متغیر است، با این حال در اغلب آن ها حدود یک هفته است. انتقال این بیماری از طریق ذرات هوایی حاوی ارگانیسم صورت می گیرد، زیرا این عامل های این بیماری در ترشحات تنفسی وجود دارند. بیماران هنگامی که در ارتباط نزدیک با سگ های دیگر هستند، آلوده می شوند. این فقط شامل پانسیون ها نیست، بلکه پناهگاه ها، بیمارستان ها یا کلینیک های حیوانات و یا محل های مراقبت از سگ را نیز شامل می شود.
ایمنسازی، رعایت اصول بهداشتی و جدا کردن بیماران از نکات کلیدی برای جلوگیری از انتشار این عفونت هستند. حتی سگ های ایمن شده می توانند مبتلا شوند. ارگانیسم های متعددی وجود دارند که باعث سرفه ی سگدانی می شوند. متأسفانه با ایمن سازی هم نمیتوان علیه همهی این ارگانیسم ها محافظت ایجاد کرد.
علایم بالینی تراکئو برونشیت عفونی سگ سانان یا سرفهی سگدانی :
- سرفه ی سگدانی در هر سن و نژادی که سابقهی نگهداری با سگ های دیگر را داشته باشد، ممکن است بروز پیدا کند.
- سگ های بیمار اغلب با تحریک ملایم نای، سرفه های خشک و خشنی خواهند داشت.
- ممکن است سرفهها با عق زدن و بستن پوزه همراه باشند که باعث می شود صاحب سگ تصور کند سگ اش در حال استفراغ است.
- اغلب سگ های مبتلا به جز سرفه کردن، وضعیت خوب و سالمی دارند. به طور کلی در این بیماران، تب، بی اشتهایی یا سایر علایم بالینی یک بیماری وجود ندارد.
- در برخی از سگ ها فرم شدید بیماری شکل میگیرد. احتمالا استرس و سن از فاکتور های تعیین کننده ی شدت عفونت هستند. علایم بالینی در این دسته از سگ ها شامل تب، کاهش اشتها، افسردگی، وجود ترشحات چرکی بینی و پنومونی خواهد بود.
تشخیص تراکئو برونشیت عفونی سگ سانان یا سرفهی سگدانی :
- تشخیص اغلب بر اساس علایم بالینی، معاینه و تاریخچه صورت می گیرد.
- به منظور تشخیص قطعی بیماری می توان از تست های آزمایشگاهی مرجع استفاده کرد، ولی اغلب لزومی ندارد، زیرا معمولا تغییری در روند درمان و پیش آگهی بیماری ایجاد نمی کند.
درمان تراکئو برونشیت عفونی سگ سانان یا سرفهی سگدانی :
- در صورت بروز علایم بالینی، سگ تان را به کلینیک دامپزشکی منتقل کنید.
- اگر سرفه کردن سگ ناشی از پیاده روی باشد، صاحبان باید از افسار هایی استفاده کنند که گلوی آن ها را فشار ندهد. توصیه می شود که سگ های مبتلا به این بیماری، پیاده روی نکنند.
- سرفه ی سگدانی اغلب به صورت خود به خودی بهبود پیدا می کند، این بدین معناست که درمان همیشه لازم نیست.
- سرفه ی سگدانی اغلب به صورت خود به خودی بهبود پیدا می کند. سیستم ایمنی سگ ها بدون مداخلهی دارویی، عفونت را پاکسازی میکند.
- به علت واگیر دار بودن بیماری، از بستری شدن حیوان اجتناب می شود.
- میتوان ترکیبات ضد سرفه را تجویز کرد، ولی اغلب برای صاحب حیوان سخت است.
- ممکن است از آنتیبیوتیک ها استفاده شود، به ویژه هنگامی که سگ مشکوک به پنومونی باشد و یا علایم بالینی شدیدی داشته باشد.