معرفی کرنوزوموزیس در حیوانات خانگی :
کرنوزوما ولپیس جزو انگل های داخلی بوده که ناى، نایژه و نایژک سگ سانان اهلى و وحشى را درگیر می کند. در این مقاله می خواهیم به معرفی کلی این بیماری، علایم بالینی، روش های تشخیصی و درمان آن بپردازیم. این انگل در بخش هایی از کانادا و اروپا تحت عنوان علت اصلی بیماری تنفسی مزمن در سگ ها معرفی می شود. میزبان های نهایی این انگل در واقع گونه هایی از سگ سانان وحشی است. کرنوزوموزیس به عنوان علت بیماری تنفسی مزمن در سگ ها شناخته شده است که 21 درصد از سگ های مبتلا، علایم سرفه خفیف را بروز می دهند. سگ سانان با خوردن میزبان های حدواسط شکم پا (بید های حلزونی و حلزون های خاک زی) به این عفونت دچار می شوند. دوره ی پیش آشکاری این عفونت 21-19 روز است. این عفونت به برونشیولیت ـ برونشیت مزمن منجر می شود که با علایم بالینی از قبیل سرفه مزمن و برخی اوقات با عق زدن همراه است، به عبارتی دیگر سگ های مبتلا به این عفونت حالت تهوع دارند.
تشخیص کرنوزوموزیس در حیوانات خانگی :
تشخيص قطعى مبتنی بر شناسایی لارو های مرحله اول در مدفوع يا نمونه های شستشوی ترنس تراکیال است. لارو ها در مدفوع طی ارزیابی Baermann یا به کمک دستگاه FLOTAC به خوبی شناسایی می شوند، اما به نظر می رسد که روش های سابق برای تشخیص حساسیت بیشتری دارند. همانند سایر متاسترونژیلوس ها، دفع لارو ها در مدفوع ممکن است بصورت متناوب اتفاق بیفتد، بنابراین ارزیابی نمونه های مدفوعی متعدد (جمع آوری سه نمونه طی 7 روز)، حساسیت تشخیص را افزایش می دهد. دم لارو نوک تیز بوده و برخلاف آنژیواسترونژیلوس وازوروم فاقد پیچ خوردگی با برجستگی دورسال می باشد که در تشخیص قطعی باید به آن توجه کنید.
درمان کرنوزوموزیس در حیوانات خانگی :
در صورت بروز علایم فوق باید سریعا سگ تان را به کلینیک دامپزشکی منتقل کنید تا بیماری را به طور قطعی تشخیص داده و سپس روند درمانی را شروع کند. اینجا به روش های درمانی این بیماری اشاره می کنیم، اما باید تنها توسط دامپزشک متخصص و در صورت معاینه حیوان و نیز تشخیص قطعی تجویز شود. صاحبان حیوانات خانگی هیچ گاه نباید به صورت خودسرانه عمل کنند.
مصرف فبانتل (14 میلی گرم بر کیلوگرم، خوراکی، یک بار در روز و طی 7 روز) و فنبندازول (50-25 میلی گرم بر کیلوگرم، یک بار در روز و طی 14-3 روز) در درمان عفونت کرنوزوما ولپیس با موفقیت همراه بوده است، اما در بریتانیا برای این هدف مجاز نیست. مصرف خوراکی میلبمایسین اکسیم و مصرف موضعی موکسی دکتین برای درمان این عفونت موثر است و در بریتانیا مجاز است. همه ی این دارو ها در درمان سگ های آلوده به کرنوزوما ولپیس مورد استفاده قرار گرفته اند که با مصرف آن ها، بهبودی طی 10-7 روز اتفاق افتاده است. اثربخشی داروی میلبمایسین اکسیم (5/0 میلی گرم بر کیلوگرم، خوراکی) در سگ هایی که بصورت آزمایشی به کرونوزوما ولپیس آلوده شده بودند، 99-98 درصد گزارش شده است. این عفونت ممکن است اشتباها به عنوان بیماری تنفسی آلرژیک تشخیص داده شود و سگ ها به دلیل اثر تسکینی کورتیکواستروئید درمانی، پاسخ بالینی مثبت نشان خواهند داد.