معرفی پیلونفریت در حیوانات خانگی :

پیلونفریت یک عفونت کلیوی است که با التهاب کلیه و لگنچه تشخیص داده می شود. در این مقاله به معرفی کلی بیماری، علایم بالینی، روش های تشخیصی و درمانی این بیماری می پردازیم. این بیماری معمولا در نتیجه­ ی عفونت باکتریایی بالارونده ایجاد می ­شود، هرچند که برخی عفونت ­های باکتریایی یا ویروسی سیستمیک نیز می توانند از طریق گردش خون وارد کلیه ­ها شوند. علل عفونت ­های بالارونده عبارتند از انسداد جریان ادرار و وضعیت­ های سرکوب کننده­ ی سیستم ایمنی در حیوانات مسن ­تر. برخی موارد نیز ایدیوپاتیک هستند، به عبارتی دیگر علت دقیق بیماری نامشخص است. این بیماری با بروز علایمی از قبیل تب، درد کلیوی یا پهلو، ضعف، بی­حالی و استفراغ همراه است که صاحبان باید توجه ویژه ای به آن داشته باشند، تا در صورت بروز به دامپزشک اطلاع بدهند.

علایم بالینی پیلونفریت در حیوانات خانگی :

  • علایم بالینی این بیماری معمولا نسبت به علایم مشاهده شده در عفونت­ های حاد کلیوی کمتر بروز پیدا می کنند.
  • علایم بالینی عبارتند از تب، درد کلیوی یا پهلو، ضعف، بی­حالی، استفراغ و پلی اوری / پلی دیپسی.
  • شمارش کامل خون، بیوشیمی خون و آنالیز ادرار، تغییرات مختص این بیماری را نشان خواهند داد.
  • کشت ادرار ممکن است مثبت باشد، اگرچه در بسیاری از موارد پیلونفریت، کشت برای تعیین وجود باکتری منفی خواهد بود.

تشخیص پیلونفریت در حیوانات خانگی :

  • با توجه به علایم بالینی می توان بیماری را تا حدود زیادی تشخیص داد، اما تشخیص قطعی نیازمند انجام روش های تشخیصی دیگر است.
  • آزمایش خون و آنالیز ادرار می توانند برای تشخیص مورد استفاده قرار بگیرند.
  • سونوگرافی کلیه و پیلوگرام، تغییرات را در اندازه­ ی کلیه یا اندازه و شکل لگنچه نشان خواهند داد.

درمان پیلونفریت در حیوانات خانگی :

  • در صورت بروز علایم بالینی با دامپزشک تماس بگیرید تا از پیشرفت بیماری جلوگیری کنید. توجه داشته باشید که بسیاری از بیماری ها در مراحل اولیه به راحتی قابل کنترل و درمان هستند، اما اگر مورد بی توجهی قرار بگیرند، پیشرفت کرده و درمان آن ها دشوار خواهد شد.
  • زمانی که عفونت باکتریایی وجود دارد، برای درمان آن می توان از آنتی بیوتیک ها استفاده کرد. این عفونت ها معمولا نسبت به سیستیت (التهاب مثانه) به دوز بالاتر و طولانی ­تری نیاز دارند.
  • درمان پیلونفریت نسبت به سیستیت باکتریایی باید به مدت زمان بیشتری انجام بگیرد.
  • مایع درمانی بخش مهمی از درمان این حیوانات است، زیرا ممکن است در پیشگیری از تبدیل عفونت به نارسایی کلیوی کمک کند. در حیوانات مبتلا به نارسایی کلیوی، مایع درمانی به گردش خون بهتر و کاهش اورمی نیز کمک خواهد کرد.
  • در بدترین حالت، ممکن است نفرکتومی یا برداشت کلیه مورد نیاز باشد.
  • برای کسب اطمینان از موثر بودن دارو های آنتی بیوتیکی، کشت مجدد اهمیت دارد.
  • بسیاری از حیوانات در معرض خطر عود بیماری قرار دارند و باید از نزدیک تحت نظر قرار بگیرند.