بیماری های شایع در طوطی ها

بیماری ها و اختلالات شایع در طوطی ها عبارتند از پرکنی، سرماخوردگی و ذات الریه، اسهال، تب، پلیما ویروس، پروستاریکولی، کاندیدا، غیرطبیعی شدن منقار طوطی، عدم تعادل، مشکلات تنفسی، بیماری های پا و بیماری های چشم.

پرکنی در طوطی : پرکنی در واقع یک بیماری نیست، بلکه نشانه ی یک بیماری به شمار می رود. در بسیاری از موارد شدت پرکنی به حدی است که بافت پوست و گوشت بدن طوطی نیز آسیب می بیند و به خونریزی در ناحیه ی پشت، سینه و یا بال منجر می شود. تصور عموم مردم بر این است که طوطی پرکن محتمل استرس ناشی از ترساندن و رفتار خشونت آمیز و یا افسردگی ناشی از بی توجهی است.

عواملی که باعث پرکنی می شوند عبارتند از : رام و دستی کردن اجباری، تنبیه کردن، افسردگی، جابجایی، تغذیه غلط، انگل های پوستی مانند جیاردیا، عفونت های قارچی و باکتریایی، کوتاه کردن پرهای طوطی به روش غلط، خشک شدن بیش از حد پوست، چربی زیاد در پوست، کثیف بودن پرها و حمام نکردن طوطی، کمبود کلسیم و مواد معدنی، بلوغ جنسی و تغییرات هورمونی، بیماری منقار و پر طوطی، انگل های روده ای، بیماری های کبد، سایر بیماری های داخلی.

درمان : درمان اختلال پرکنی کار دشواری است. ابتدا باید طوطی را نزد دامپزشک ببرید تا از سلامت جسمی پرنده اطمینان حاصل کنید.قدم بعدی اصلاح رژیم غذایی پرنده است. در بسیاری موارد رژیم غذایی طوطی ها شامل تخمه افتابگردان، پسته، مغز گردو و بادام و سایر دانه های چرب است.از انجا که طوطی های خانگی تحرک زیادی برای سوزاندن چربی ندارند، بنابراین رژیم غذایی انها باید شامل سززیجات و جوانه حبوبات و میوه هایی نظیر سیب و پرتقال باشد.

راه های رایج درمان :

1. استفاده از دارو های آرام بخش که توسط دامپزشک تجویز شده باشد.

2. استفاده از اسپری های تلخ کننده پر های پرنده.

3. استفاده از گردن بند الیزابتی (مخروط یا طوقی از جنس پلاستیک که به دور گردن پرنده می افتد و مانع رسیدن نوک به بدن می شود.)

4. تنها نگذاشتن پرنده و استفاده از اسباب بازی هایی که پرنده به آن ها علاقه دارد.

5. همنشین کردن پرنده با یک جفت.

6. قرار دادن قفس پرنده در جایی که احساس امنیت کند.

سرماخوردگی و ذات الریه : سرماخوردگی یا ذات الریه در طوطی سانان در مواردی بروز پیدا می کند که دمای محل نگهداری پرنده پایین باشد یا پرنده در کنار پنجره و یا کولر و در معرض جریان هوا باشد.

علایم : خواب بیش از حد معمول، گرفتگی یک یا هردو سوراخ بینی، ریزش اب از چشم پرنده، بستن یکی از چشم ها به طور دائمی، نفس کشیدن همراه با صدای خس خس، کاهش اشتها، ضعیف شدن و اسهال از علائم سرماخوردگی و ذات الریه می باشند.

درمان : در صورت مشاهده علائم فوق باید پروسه درمان را زیر نظر دامپزشک آغاز کنید. در این مواقع بهتر است به دامپزشک مراجعه کنید و از او مشورت بگیرید. می توانید کپسول داکسی سایکلین (به رنگ ابی) همراه با مقداری اب نیز به پرنده بدهید.توجه داشته باشید که هربار باید از نصف کپسول استفاده کنید. این پروسه درمان باید به مدت سه الی پنج روز ادامه یابد.همچنین میتوانید چند قطره مولتی ویتامین نیز به اب اضافه کنید.

اسهال : اسهال به دلایل مختلفی می تواند در طوطی ها رخ دهد. طوطی شما ممکن است بیمار، آشفته یا دچار استرس شده باشد. زمانی که ادرار پرنده زیاد می شود، مدفوع حالت آبکی پیدا می کند و به این معناست که هر روز مقداری از آب بدن پرنده از دست می رود. یکی از دلایل تغییر وضعیت مدفوع و آبکی شدن آن تغییر در رژیم غذایی پرنده یا حتی استرس و جابجایی است. در صورتی که دفع آب از بدن طوطی به حالت اسهال طولانی و زیاد باشد، مراقبت های پزشکی ضروری است. در صورت مصرف هریک از موارد زیر ظرف مدت 24 ساعت مدفوع شل و به همراه آب زیاد خواهد بود؛ مصرف بیش از حد مواد غذایی مسهل مثل میوه، مصرف زیاد نمک یا شکر، مصرف کافیین و مشکلات کلیوی. در این مدت باید مدفوع پرنده مرتبا چک شود و همچنین پرنده باید روزانه وزن شود. در صورت ادامه دار بودن و کاهش وزن فورا به دامپزشک مراجعه کنید. عوامل دیگری که می توانند باعث بروز اسهال شوند عبارتند از:

1. پرنده تازه خریداری شده در یکی دو روز اول به علت استرس دچار اسهال می شود که نگران کننده نیست و طبیعی است، اما اگر بیش از این طول کشید، روند درمانی را زیر نظر دامپزشک آغاز کنید.

2. پرنده پس از استحمام ممکن است دچار آن شود که آن هم مهم نیست و بر اثر استرس می باشد.

3. پرنده بر اثر سرماخوردگی دچار اسهال شود که با درمان سرماخوردگی، اسهال نیز بهبود پیدا می کند.

4. اسهال ممکن است ویروسی باشد که با درمان آنتی بیوتیکی به تجویز دامپزشک درمان می شود. درمان : به هرحال فارغ از علت اسهال درمان آن نیز بسیار مهم است، زیرا اسهال به سرعت باعث دهیدارتاسیون یا کم ابی در طوطی می شود که بسیار خطرناک است. برای درمان اسهال ابتدا باید ارزیابی کنید که علت اسهال چیست. اگر متوجه شدید که علت اسهال بیماری است، برای درمان می توانید طبق مراحل زیر عمل کنید :

1. پرنده را در محیط گرم قرار دهید.پرنده باید در محیطی با دمای حدود 5\26 درجه سانتی گراد قرار داده شود.

2. به پرنده مایعات بدهید. محلولی که شامل 10 میلی لیتر گلوکز و 4/1 لیتر اب جوشیده و سرد شده باشد تهیه کنید. 6 میلی لیتر هر روز از آن خارج کنید و سپس به 5 الی 6 قسمت تقسیم کنید، آن را گرم کنید و به وسیله قطره چشمی یا سرنگ دهانی به پرنده بدهید.

3. به پرنده پروبیوتیک بدهید. پروبیوتیک ها کمک می کنند تا باکتری های دستگاه گوارش مجددا به تعادل برسند.

4. دارو های تجویز شده توسط دامپزشک را به پرنده بدهید.

5. محیط اطراف طوطی را تمیز نگه دارید. ظروف آب و غذا را روزانه با آب داغ و صابون بشویید. قفس، اسباب بازی ها و سایر لوازم جانبی پرنده را با آب گرم و صابون بشویید و سپس با مواد ضدعفونی کننده مخصوص پرندگان مانند لیزول استریل نمایید. ورقه های کف قفس را هروز تعویض کنید. 6. اگر پرنده شما هوشیار است، غذا می خورد و آب می نوشد، ممکن است بیمار نباشد. در عوض پرنده تغییراتی را تجربه کرده که موجب ناراحتی گوارشی او شده است. تغییراتی که باعث ایجاد استرس و در نهایت اسهال پرنده می شود، عبارتند از ارتباط با گروه جدیدی از پرندگان، پرنده اخیرا خریداری شده و به محل جدیدی برده شده و یا حجم زیادی از سبزیجات را مصرف کرده است.

تب : این بیماری به عنوان تب طوطی معروف است که نتیجه تاثیر باکتری کلامیدیا روی طوطی است. این بیماری بسیار واگیردار است و از پرنده به پرنده، سایر جانوران و حتی انسان انتقال می یابد. پرندگان بیمار لزوما علائمی را از خود نشان نمی دهند. این پرندگان ممکن است چند ماه باکتری را در بدن داشته باشند، اما علائمی از خود بروز ندهند. پرندگان آلوده ممکن است دچار لرزش شوند یا مشکلات تنفسی از خود بروز دهند. سایر علائم این بیماری عبارتند از ترشح از چشم یا بینی، اسهال، تغییر رنگ ادرار یا مدفوع (در این حالت ادرار و مدفوع سبز رنگ خواهند شد)، کاهش وزن، بی حسی و خواب آلودگی. پرنده مریض ممکن است به اندازه کافی غذا نخورد یا اصلا میلی به غذا نداشته باشد.

اقدامات لازم برای جلوگیری از ابتلا به تب:

1. هروز محل زندگی پرنده را تمیز کنید.

2. او را به درستی تغذیه کنید.

3. اگر بیش از دو پرنده در خانه نگه داری می کنید، قفس آن ها را دور از هم قرار دهید. 4. هنگام تمیز کردن قفس از ماسک و دستکش استفاده کنید.

5. قفس و تمام وسایل پرنده را ضدعفونی کنید.

6. اگر به تازگی پرنده ای را پیدا کرده اید و می خواهید آن را نگهداری کنید، ابتدا آن را به دامپزشک نشان دهید و حداقل او را سی روز در قرنطینه نگه دارید.

7. درمان این بیماری اغلب به وسیله آنتی بیوتیک و قرار گرفتن تحت مراقبت دامپزشک انجام می شود. عدم کنترل این بیماری می تواند منجر به مرگ ناگهانی پرنده شود.

پولیماویروس : پولیماویروس نوعی بیماری ویروسی است که باعث اختلال در پر های پروازی و رشد غیر طبیعی می شود. این ویروس ممکن است در مدفوع، گرد و غبار پرها و ترشحات دهان و بینی وجود داشته باشد، بنابراین ممکن است از طریق خوردن یا استنشاق به پرنده منتقل شود. همچنین این ویروس می تواند از طریق تخم پرندگان به جوجه منتقل شود. گاهی ممکن است طوطی سانان بدون نشان دادن علائم بالینی آلوده شوند و ویروس را قبل از دفع عفونت دفع نمایند و باعث گسترش بیماری شوند. از زمانی که پرنده عفونت را می گیرد، 10 تا 14 روز طول می کشد تا علائمی را بروز دهد. در صورت بروز علائم ممکن است طی یک الی دو روز منجر به مرگ پرنده شود، زیرا روش درمانی برای این بیماری ویروسی وجود ندارد.

علایم بیماری : کاهش اشتها، تورم شکم، اسهال و استفراغ، سرگیجه، کم آبی بدن، فلج شدن، کاهش وزن، افسردگی، ناهنجاری های قلبی، ادرار بیش از حد، تنگی نفس، خونریزی زیر پوستی، بی حالی و لرزش.

پیشگیری و درمان : برای پیشگیری از این بیماری پرنده تازه خریداری شده را به مدت 30 روز قرنطینه کنید. محل نگهداری و ظروف مصرفی پرنده را ضدعفونی کنید. واکسیناسیون نیز راه موثری برای پیشگیری از ابتلا به این بیماری است.

عفونت کاندیدا : نوعی عفونت قارچی حیوانات است. این قارچ به تعداد اندک در سیستم گوارش طوطی سانان به خصوص روده طوطی وجود دارد که در صورت ضعیف شدن سیستم ایمنی یا وجود زخم در سیستم گوارشی منجر به ابتلا به بیماری کاندیدا میشود. بنابراین بیماری هایی که باعث تضعیف سیستم ایمنی پرنده می شوند می توانند عامل مهمی در ابتلا به بیماری کاندیدا باشند.

عواملی که باعث ایجاد عفونت کاندیدا می شوند عبارتند از:

1. استفاده بیش از حد از قند و کربوهیدرات ها در رژیم غذایی پرنده. 2. تاخیر در تخلیه چینه دان طوطی که در این صورت اشتهای طوطی نیز کاهش می یابد. 3. استفاده طولانی مدت از آنتی بیوتیک ها بدون تجویز دامپزشک. 4. عدم توجه به نظافت و بهداشت محل نگهداری طوطی. 5. وجود استرس به علت جابجایی و حمل و نقل.

علائم بالینی : افسردگی، نامنظمی پر ها، بی اشتهایی، استفراغ، تخلیه مدفوع با تاخیر، ایجاد پلاک های سفید رنگ در منقار و دهان، کاهش وزن، بوی بد دهان و ضخیم شدن چینه دان. در صورت مشاهده این علائم هرچه زودتر به دامپزشک مراجعه کنید.

درمان : برای درمان می توانید از دارو های ضد قارچ که توسط دامپزشک تجویز شده است، استفاده کنید. همچنین ممکن است دامپزشک شما استفاده از دارو های نیستاتین و یا در موارد حاد کتوکونازول را توصیه کند. عفونت کاندیدا در محیط اسیدی قابلیت رشد ندارد، بنابراین می توانید با اسیدی کردن دستگاه گوارش پرنده به وسیله آب میوه های ترش یا افزودن سرکه سیب به آب طوطی از گسترش عفونت جلوگیری کنید. از آن جا که بیماری کاندیدا واگیردار است، در صورت ابتلا شدن طوطی بهتر است او را قرنطینه کنید.

مشکلات تنفسی : این بیماری یکی از شایع ترین بیماری ها در خانواده طوطی سانان است که به علت شباهت علایم آن با سرماخوردگی، گاهی صاحبان پرنده آن را سرماخوردگی در نظر می گیرند.

علایم بالینی : تنفس همراه با خس خس، عطسه، تپش قلب، تکان دادن دم به طور مداوم، کسلی، مدفوع سبز رنگ، پرنده هنگام خواب نوک خود را به میله قفس می گیرد و آویزان می خوابد. یکی از عوامل اصلی ابتلا به این بیماری هوای موجود در محل نگهداری پرنده است. وجود گرد و غبار در غذا یا قفس پرنده و تهویه نشدن هوای محل نگه داری پرنده شانس ابتلا به این بیماری را افزایش می دهد.

درمان : در صورت مشاهده علایم این بیماری بهتر است اقدامات زیر را انجام دهید و هرچه سریع تر به دامپزشک مراجعه کنید. پرنده را از محیط الوده دور کنید و قفس و لواز پرنده را بشویید. ظرف غذای پرنده را تعویض کنید. همچنین میتوانید از برگ اسفناج به عنوان یک مکمل غذایی استفاده کنید. اب پرنده را بجوشانید و یا از اب معدنی استفاده کنید.

غیرطبیعی شدن منقار طوطی: این بیماری یکی از خطرناک ترین بیماری هایی است که ممکن است طوطی به آن مبتلا شود. نام اختصاری این بیماری پی بی اف دی است و با عنوان ایدز پرنده شناخته می شود. عامل این بیماری نوعی ویروس است که منقار، پر و سیستم ایمنی پرنده را درگیر می کند و بین کل خانواده طوطی سانان مشترک می باشد. این بیماری به شدت واگیردار است و به راحتی از طریق هوا جابجا می شود. ویروس از طریق ترشحات چشم و اشک طوطی، مدفوع، گرد پر طوطی (تنفس یا ریختن گرد داخل ظرف غذا)، غذا دادن نر به ماده یا غذا دادن والدین به جوجه ها به راحتی منتقل می شود. گرد بدن و پر طوطی الوده حتی از طریق بدن و لباس انسان به راحتی به دیگر پرنده ها انتقال می یابد. حتی ممکن است ویروس از طریق پرنده ماده به تخم نیز منتقل شود. از زمان ورود ویروس به بدن پرنده تا ظاهر شدن علائم بیماری ممکن است سه هفته الی چندین سال طول بکشد که به این مدت دوره نهفتگی بیماری گفته می شود و در طول این مدت پرنده ناقل ویروس است. طول مدت نهفتگی به سن پرنده، حجم ویروس منتقل شده، سیستم ایمنی پرنده و سلامت پرها بستگی دارد. سه نوع مزمن ، حاد و فوق حاد از این بیماری وجود دارد.

فرم مزمن : نوع مزمن معمولا در طوطی های پیر مشاهده می شود. اولین علامت آن کم شدن گرد پر طوطی و در نهایت قطع تولید گرد پر طوطی است. در این صورت پر های طوطی نرم، سست، نازک و شکننده می شوند. در صورتی که ریشه پر ها آسیب ببیند، بدن پرنده قادر به ساختن پر های جدید نخواهد بود. در این حالت پوست لخت بدن طوطی ظاهر زشتی به خود می گیرد و بر روی پوست و منقار طوطی گرد بدن طوطی وجود نخواهد داشت. پر های جدید نیز از نظر رنگ و فرم شبیه پر های اولیه نیستند. سایر علایم حالت مزمن این بیماری عبارتند از عدم تولید گرد در پر های طوطی، سست و نازک شدن پر ها، کاهش اشتها و کاهش وزن، شکستن پر ها، خونریزی در محل شکستگی و کنده شدن پر، تغییر رنگ و پلاسیده شدن پر ها، به وجود آمدن نقاط فرو رفته و خالی در نوک پرنده، تشکیل قسمت های قهوه ای و بافت مرده در قسمت بالای منقار، دفرمه و دراز شدن منقار طوطی، شکستن نوک طوطی، تغییر حالت پر ها، عفونت دهان و منقار، دفرمه و دراز شدن ناخن طوطی، زخمی شدن ناخن، ترشحات لزج و سبز رنگ در اشک طوطی، ابتلا به عفونت های ثانویه، درگیر شدن و از کار افتادن کبد و جگر طوطی که در نهایت باعث مرگ طوطی می شود. طوطی آلوده به نوع مزمن بیماری بین چند ماه تا چند سال زنده می ماند و در طول این مدت روز به روز ضعیف تر و افسرده تر می شود و در نهایت در اثر ابتلا به یک بیماری یا عفونت از بین می رود.

فرم حاد : نوع حاد بیماری معمولا در طوطی های جوان مشاهده می شود و علائم بیماری نیز در پر های ریز و کرکی اشکار می شود. در این حالت پر های ریز و کرکی و همچنین پر های در حال رشد همگی خراب می شوند. خط های مدوری دور پرهای جدید ایجاد می شوند که باعث می شود پرها قبل از رشد کامل فشرده شده و خراب شوند. سایر علائم نوع حاد این بیماری عبارتند از کاهش اشتها و کاهش وزن، شکستن پر ها، ریختن پر ها، درد شدید در محل شکستگی و در نهایت مرگ طوطی.

فرم فوق حاد : نوع فوق حاد این بیماری معمولا در طوطی های جوان و جوجه ها مشاهده می شود. علائم آن عبارتند از افسردگی، اسهال، استفراغ، بیماری تنفسی مشابه ذات الریه، حالت غیرطبیعی در منقار و پر های طوطی و مرگ.

تشخیص : برای تشخیص بیماری قبل از ظاهر شدن علایم بیماری می توان از کیت های تست ویروس پی بی اف دی از طریق آزمایش خون و یا گرد بدن طوطی استفاده کرد. در حال حاضر درمان قطعی برای این بیماری وجود ندارد، اما گاهی ممکن است سیستم ایمنی بدن پرنده علیه ویروس پادتن بسازد، در نتیجه علائم بیماری به طور کامل از بین خواهد رفت.

عدم تعادل : در این حالت پرنده ممکن است قادر به ایستادن نباشد و از روی چوب نشیمن سقوط کند، هوشیاری خود را از دست داده و پاها و بال های خود را تکان دهد. پرنده ممکن است به یک نقطه خیره شود، اما از اطراف خود بی خبر باشد. در این حالت پرنده گیج و دستپاچه به نظر می رسد و ممکن است تا زمانی که هوشیار می شود، کف قفس بشیند. دلایل احتمالی مشکلات عصبی و عدم تعادل در طوطی عبارتند از صدمه فیزیکی به مغز (مانند تومور های مغزی، وجود لخته خون در مغز، ضربه به مغز یا سر در اثر برخورد به پنجره یا دیوار)، کمبود ویتامین بی یا ای، پایین بودن سطح کلسیم خون، قند خون پایین، این موارد می توانند باعث تلوتلو خوردن، چرخش و یا فلج شدن پرنده شوند. بیماری های عفونی که می توانند باعث اختلال در سیستم عصبی مرکزی شوند، برخی بیماری های ویروسی که می توانند مشکلات عصبی ایجاد کنند، انگل ها، تومور های کلیه یا دستگاه تناسلی (که باعث فشار بر روی اعصاب پا ها می شوند و در نتیجه باعث لنگیدن پای پرنده می شوند)، تومور های مربوط به ستون فقرات، پایین بودن سطح منیزیم خون، نارسایی کبد و کلیه، قرار گرفتن طولانی مدت طوطی در معرض آفتاب که باعث لرز و التهاب اعصاب، عضلات و مفاصل می شود و مسمومیت با مواد سمی مانند سرب و روی که باعث عدم تعادل می شود.

درمان : در صورتی که شاهد تلوتلو خوردن پرنده و یا سقوط ناگهانی او از روی چوب نشیمن بودید، پرنده را در یک محیط آرام با نور کم قرار دهید. چوب نشیمن را در نزدیکی کف قفس قرار دهید و یک حوله ی نرم در کف قفس پهن کنید. از غذا های مغذی مانند سبزی و جوانه گندم استفاده کنید و برای تشخیص و درمان بیماری در اسرع وقت به دامپزشک مراجعه کنید.

بیماری های پا : این بیماری ها باعث ایجاد لایه سخت بر روی پا و انگشتان، ایجاد پینه در پا ها و توجه بیشتر پرنده به پا ها می شود. علت ایجاد این بیماری، رعایت نکردن بهداشت محل نگهداری پرنده به ویژه چوب نشیمنگاه است. نشیمنگاه هایی که از پلاستیک ساخته شده اند و یا گوشه های تیزی دارند، باعث ایجاد بیماری در پای پرنده می شوند، بنابراین بهتر است از نشیمنگاه های چوبی استفاده کنید. در ابتدا این بیماری به صورت زخم سطحی است، اما با پیشرفت بیماری، مفاصل پا نیز درگیر می شوند. گاهی ممکن است تورم و درد زخم ایجاد شده در پا به قدری زیاد باشد که پرنده به پای خود آسیب برساند و شدت بیماری را بیشتر کند. گاهی دمل چرکی در زیر پای پرنده به وجود می آید که بسیار سفت بوده و باعث می شود پرنده به دلیل دردی که در پای خود احساس می کند، پای خود را بالا بگیرد.

پیشگیری و درمان : دمل چرکی ممکن است به علت کمبود ویتامین آ در رژیم غذایی طوطی باشد، بنابراین سعی کنید از مواد غذایی حاوی ویتامین آ مانند سبزیجات تازه، هویج، زردالو، طالبی و سیب زمینی شیرین پخته شده استفاده کنید. برای جلوگیری از این بیماری قفس پرنده را مرتبا تمیز کنید. این بیماری اغلب به وسیله آنتی بیوتیک های تجویزی توسط دامپزشک قابل درمان است، اما اگر عفونت پیشرفته باشد طوری که به سایر استخوان های بدن نفوذ کرده باشد، در این صورت بیماری قابل درمان نخواهد بود.

بیماری های چشم : این بیماری ها از آسیب یا ایجاد عفونت در چشم ایجاد می شوند. پنج نوع بیماری چشمی در طوطی سانان وجود دارد که عبارتند از ورم ملتحمه، یووئیت، آب مروارید، بیماری مارک، ابله مرغی.

ورم ملتحمه : معمولا توسط باکتری ایجاد می شود و باعث قرمزی و متورم شدن پلک طوطی می شود و حتی ممکن است باعث ایجاد حساسیت نوری در طوطی شود. عفونت ملتحمه ممکن است نشانه ی عفونت تنفسی در طوطی باشد.

یووئیت : باعث التهاب قسمت های داخلی چشم می شود و با بسیاری از بیماری های داخلی طوطی همراه است. این بیماری برای جلوگیری از ابتلا به آب مروارید باید سریعا درمان شود.

آب مروارید : کمبود ویتامین ای، ابتلا به عفونت آنسفالومیلیت و قرار گرفتن مداوم در معرض نور چراغ های مصنوعی باعث ایجاد آب مروارید در طوطی می شود.

بیماری مارک : این بیماری توسط عفونت ویروسی ایجاد می شود و باعث نامنظم شدن مردمک چشم و کوری می شود. در شرایط حاد نیز ممکن است باعث ایجاد سرطان شود. با واکسیناسیون می توان از مبتلا شدن طوطی به این بیماری جلوگیری کرد، اما در صورت ابتلا قابل درمان نخواهد بود.

آبله مرغی : علت این بیماری نیز آبله مرغی است و علائمی نظیر تورم پلک، تشکیل تاول و از دست دادن جزیی یا کلی بینایی دارد. با این حال کره چشم تحت تاثیر عفونت قرار نمی گیرد و پس از درمان بینایی قابل برگشت است.

چه غذاهایی را نباید به طوطی بدهیم :

طوطی ها همانند سایر حیوانات به مواد غذایی اصلی مانند چربی، پروتئین، کربوهیدرات، ویتامین و املاح معدنی نیاز دارند. خوراک اصلی طوطی ها شامل دانه هایی مانند تخم کتان، تخم آفتاب گردان، بادام، بادام زمینی، تخم کدو، ارزن و شاهدانه است. همچنین طوطی ها از سبزیجاتی نظیر کاهو، کلم، گشنیز و سایر سبزیجات خوراکی و میوه هایی مانند سیب درختی، هویج، انگور، البالو، گیلاس، خیار و حتی هندوانه تغذیه می کنند. برنج، گوشت پخته شده بدون ادویه، حبوبات، نان و تخم مرغ نیز غذا های مناسبی برای طوطی هستند. با وجود این برخی غذا ها برای طوطی ها مضر هستند و باید از مصرف آن ها خودداری کنید. غذا هایی مانند گوشت خام، سیر و پیاز، شکلات، آووکادو، غذا های سرخ شده، فراورده های لبنی حاوی لاکتوز، غذا های چرب، الکل، قارچ، پنیر و کرفس جزو این دسته از غذا ها هستند که نباید طوطی ها به آن دسترسی داشته باشند.

کمک های اولیه در موارد اورژانسی :

هنگامی که برای طوطی شما مشکلی پیش می اید بهتر است هرچه سریع تر به دامپزشک مراجعه کنید، اما گاهی شرایط اضطراری است و دسترسی به دامپزشک کار آسانی نیست، بنابراین شما باید قادر به انجام روش هایی برای کنترل و بهبود شرایط ایجاد شده باشید. هنگام بیماری ممکن است دمای بدن طوطی پایین باشد، بنابراین بهتر است طوطی را به محیطی آرام و با دمای مناسب منتقل کنید. اگر طوطی شما زخمی شده و در بدن خود پارگی دارد، با استفاده از بتادین آن را ضدعفونی کنید، اما اگر خونریزی دارد، ابتدا محل خونریزی را پیدا کنید و پر های آن ناحیه را کوتاه کنید، سپس می توانید از محلول های لخته کننده خون استفاده کنید. اگر خونریزی داخل دهان باشد، می توانید پودر زاج سفيد را با آب سرد مخلوط کنید و در دهان طوطی بریزید. اگر پرنده شما ضربه دیده، به عنوان مثال به دیوار یا پنجره برخورد کرده است، هرچه سریع تر اون را به یک محل تاریک ببرید و سریعا با دامپزشک خود تماس بگیرید. اگر طوطی شما هنگام بیماری آب زیادی از دست داده، میتوانید مایعات را با استفاده از سرنگ یا انگشت به او بدهید. در این موارد، آب سیب و انگور گزینه های خوبی هستند، زیرا مقدار سدیم کمتری دارند. هنگامی که طوطی شما بیمار است، بهتر است آن را در محیط مرطوبی قرار دهید، زیرا این کار باعث می شود طوطی راحت تر تنفس کند. در این حالت می توانید از دستگاه بخور استفاده کنید یا طوطی را داخل حمام قرار دهید و شیر آب گرم را باز کنید.